1911. Wielerclub "Steeds Vlugger Is Ons Doel".

Vorige foto | Volledige grootte | Terug naar het album | Volgende foto

Verharde wegen zijn voor Sint-Oedenrode lang een ongekende luxe geweest. Pas rond 1850 werden de eerste grindwegen aangelegd: de weg naar Schijndel in 1846, de weg naar Helmond via Lieshout in 1861, de weg naar Veghel in 1853 en de wegen naar Best en Son in 1855. Ook de straat in het dorp werd verhard, maar hiervoor gebruikte men klinkers. Men was daarbij echter wat zuinig geweest, want reeds in 1851 moest zij worden verbreed. Dit gebeurde door er aan weerszijden een grindbaan langs te leggen. In 1852 werd ook het Kerkpad beklinkerd. De weg naar Olland, een keiweg, kwam pas in 1881 aan de beurt. Al in 1909 had Rooi een wielerclub met de toen wel heel toepasselijke naam "Steeds Vlugger Is Ons Doel". Hun
oefenterrein was aanvankelijk heel beperkt, want de zand- en grindwegen waren beslist geen ideale fietspaden en op de klinkerweg in het dorp was al een snelheidsbeperking van kracht, voor motoren en rijwielen, tot vijftien kilometer per uur. Toen in 1911 de speelplaats van de lagere school werd verhard, was de club er dan ook meteen bij om aan de gemeenteraad toestemming te vragen om op 11 juni van dat jaar de plaats te mogen gebruiken ter gelegenheid van een te houden wielerfeest. Toen de gemeente tussen 1910 en 1911 een aantal fietspaden had laten aanleggen, kon men de groep regelmatig tochten zien maken, waarbij dan, naar wordt verteld, een bepaalde persoon, nu niet de knapste van het stel, steeds voorop moest rijden. Dan had men geen last van kinderen op de fietspaden, want als ze hem zagen liepen zij wel weg. Fietsen was een mannelijke aangelegenheid. Een vrouw op
een fiets was toen nog een schande. Sommige grootmoeders zijn nog niet vergeten dat de kapelaan eens op de preekstoel verkondigde: "Als ik een jongeman was, zou ik nooit trouwen met een meisje dat fietste".
Op de foto staat de club in feestelijke stemming tussen de erebogen, geflankeerd door de Rooise politiemacht. Van links naar rechts: veldwachter Vossen, Evert Clynk, Janus Kluijtrnans, Marinus Raaijmakers, Lambert Vermeltfoort, Jan Swinkels of "Jan Kas", Neeltje Habraken (met de vlag), Janus Persoons, Toon van der Aa, Willem Gevers, Bram Brugmans, Toon Hellings en achter deze laatste drie: Jan Damen en Willem van Hoorn en rechts veldwachter Piet Hellings.