Maria Habraken.

Vorige foto | Volledige grootte | Terug naar het album | Volgende foto

Geboren: 19-01-1951 in Sint-Michielsgestel
Woonachtig: Vanaf 1976 in Sint-Oedenrode.
Maria heeft vanaf 1957 tot 1976 in Canada gewoond. In Canada
heeft ze echter nooit haar thuis kunnen vinden; ze ging alleen terug naar Nederland, kwam in Rooi terecht en ging niet meer weg.
Actieve voetbaljaren:
1966-1970; damesvoetbal in Canada.
Type speler: Keepster
Hoogtepunt als voetballer: 4 jaar als beste keepster van de regio verkozen.
Dieptepunt als voetballer: 4 jaar de finaleronde als tweede geëindigd.

Clubmensen aan het woord: (uit het jubileumboek 2003)
R(h)ode draad in het gesprek met Maria is de jeugd. ‘Het allerleukste bij de club is is het omgaan met jeugd, vooral de allerkleinsten: die leven helemaal mee, zijn spontaan, hebben fantasie; je kunt ze wijs maken dat ze Johan Cruijff zijn en dan kunnen ze nog meer ook, heerlijk’! Maria is in 1985 bij Rhode terecht gekomen, eerst als supporter van haar zoontje, maar al snel ontwikkelde ze zich als een belangrijke steunpilaar van de club.Trainster van de pupillen, leidster, en lid van het jeugdbestuur, wedstrijdsecretariaat en hoofdleidster van de mini-pupillen. Zelfs als de fotocamera ter hand genomen moet worden is ze paraat. Samen met haar man Henk besteden ze heel wat uurtjes aan de club. Het werken met de jeugd is Maria niet vreemd. In Canada heeft ze als onderwijzeres gewerkt en ze heeft daar ook veel vakantiekampen met kinderen gedraaid. Je inzetten voor de maatschappij en niet alleen voor jezelf, is Maria’s motto. ‘Als je je niet inzet voor de jeugd of de maatschappij dan blijf je een eenling. Rooi was vreemd voor mij en mede door Rhode ben ik snel ingeburgerd en me thuis gaan voelen’. Als bijzonder clubfiguur voor wie ze veel bewondering heeft gehad, noemt Maria Anton de Beer. ‘De wijze waarop hij met de ouders, de jeugd en de club omging: hij was er niet voor zichzelf. Dat zijn de mensen die een club nodig heeft.’ Werken met de jeugd is ook heel dankbaar werk. Soms komt dat later pas terug. Maria: ‘Ik was een keer in café Oud Rooi, toen een stel jongens me aansprak en er een zei: Moeder Voetbal, nou besef ik pas wat je vroeger voor me gedaan hebt’. Maria doet dan ook een oproep aan alle Rhode-leden om zich op een of andere manier actief voor de club in te zetten. ‘Het geeft je zo’n goed gevoel als je samen iets tot stand brengt. En je leert allerlei nieuwe mensen kennen, waar je ook veel voldoening aan kunt ontlenen’.
Voor Maria is binnen de club eenheid en gezelligheid, het samen met en voor elkaar werken, het allerbelangrijkste. Dat is dan ook haar wens voor Rhode voor de toekomst. ‘We moeten blijven investeren in de jeugd en dan komt het met de senioren ook wel goed.’
Maria Habraken: Met zo’n moeder heeft de jeugd (en dus ook de club) de toekomst.